poniedziałki są najgorsze

Dobry wieczorek! To znaczy niezbyt dobry, bo coś mi łupie w głowie. Ta pogoda mnie dobije. Ciśnienie skacze jak skoczek jakiś, w głowie maszeruje stado słoni, a wiatr urywa głowę i tarmosi misternie układane włoski. No ale wszystko przemija, nawet gówniana pogoda.

Oświadczam, że wczoraj zachowałam się nie po obywatelsku i olałam wybory. Pomyślałam sobie, że to i tak nie ma znaczenia kto będzie mną "rządził". I tak nic się nie zmieni... Nadal najważniejsza będzie wysokość diet. Nie poddałam się zatem tej "makulatorowej" kampanii. Ciekawa jestem kto posprząta ten cały syf.

Każdy cholerny poniedziałek ma to do siebie, że nie nastraja zbyt optymistycznie, więc tym bardziej ucieszył mnie fakt, że dziś w pracy po miesiącu drętwej atmosfery nareszcie poczułam się jak człowiek. Jak to niewiele potrzeba, żeby poczuć się lepiej... Patrzę właśnie na jakiegoś bufonowatego Rosjanina, który wmawia, że gaz użyty w Moskwie wcale nie był groźny dla ludzi i nie dlatego zmarło 116 osób, a inni walczą o życie. Jego zdaniem to stres i wycieńczenie organizmu. HA! Pierdoły! W tym dzikim kraju nikt nigdy nie mówi prawdy. O Kursku też do końca wszystkiego nie wiadomo. Nóż w kieszeni mi się otwiera, jak tego słucham.

Dość luźnych spostrzeżeń dnia dzisiejszego. Obejrzę dziś Toma Cruisa jak się gimnastykuje w "niemożliwej misji" i zasnę z nadzieją, że jutro nie będę musiała walczyć z utrzymaniem pionu z powodu tego piekielnego wiatru.